Hitzetatik ekintzetara

Horixe da, hain zuzen ere, gaur arratsaldeko Udalbatzan gobernu sozialistari EAJ-PNV udal taldetik eskatuko dioguna. Gaur arratsaldean Irungo Udalean Euskararen Erabilera Normalizatzeko Plana jorratuko dugu Osoko Bilkuran, eta dokumentuaren alde egingo dugun arren, idatzita dagoena ekintzetan bilakatzea ezinbestekoa dela esango diogu udal gobernuari, askotan asmo hutsean geratzen baitira paperean jasotako ideiak. Bat egiten dugu aurkeztutako txostenarekin eta horrekin lortu nahi diren helburuekin, udalean euskararen erabilera bermatzeko eta areagotzeko ematen diren urratsen alde baikaude. Baina ez gara horrekin bakarrik konformatzen; haratago joan behar dugu, udaletxe barruan euskararen normalizazioan ibilbide luzea baitugu oraindik egiteko. Irungo Udaleko langileen artean egin den azterketa komunikatiboaren emaitzetan oinarritu ditut baieztapen hauek. Bertatik hainbat ondorio atera dira: alde batetik, euskararen erabilerarik baxuena langileen eta politikarien arteko harremanetan ematen da, azken hauen ondorioz. Bestetik, langileek euskaraz gehiago egiten dute udaletxetik kanpo beren harreman eta egunerokotasunean lanean baino. Aipatutako datu hauek guztiek Udaletxeak bere langileak erdaldundu egiten dituela erakusten dute, eta hori ezin dugu onartu.

Benetako ahaleginak egin behar ditugu udaletxean euskarari merezi duen lekua emateko eta argi daukat EAJ-PNVtik Irungo Udalean euskararen erabilera sustatzearen alde lanean jarraituko dugula. Horren harira, adibide bat ekarri nahi dut gogora: 2014ko aurrekontuetarako, eguneroko lanean erabiltzen ditugun hainbat aplikazio informatiko euskaraz jartzeko eskaera egin genuen, langileei, askatasun osoz, tresna informatikoen erabilera zein hizkuntza ofizialetan egin nahi zuten aukeratzeko helburuarekin. Udalbatza horretan udal gobernuak langileei aukera hori eskaintzeko konpromisoa hartu zuen, baina ez du esandakoa bete. Gainera, aurreko plangintzan, jada, jasota zegoen irizpide hori. Berriki udal langileen ehun ordenagailu baino gehiago aldatu dira aplikazio informatikoak euskaraz jartzeko aukerarik eman gabe. Hori al da gobernu sozialistak euskararekiko duen konpromisoa? Argi dago ez duela ez benetako konpromisorik ezta borondaterik ere. Beren interesa itxura hutsean geratzen da.

Azkenik azpimarratu nahi dut euskararekiko konpromisoa eguneroko jardunean erakusten dela. Horregatik, benetako inplikazioa eskatuko diogu udal gobernuari.

Txingudi Ikastola: 50 urte hezkuntza euskaraz sustatzen

Azken urte honetan TXINGUDI IKASTOLAko 50.urteurrena ospatu dugu. Ni ere Ikastolako ikaslea izan nintzen, eta, beraz, gertutik jarraitu ditut ospakizunak. Horren harira, nire haurtzaroko hainbat ezagunekin eta lagunekin, urteak igaro ondoren, berriro ere harremanetan jartzeko eta garai hartako bizipenak gogora ekartzeko aukera izan dut.

Goraipatzekoa da hasierako garai haietan, 60. hamarkadan hain zuzen ere, guraso eta irakasleek izan zuten ausardia eta gaitasuna, kontutan izanik legez kanpo aritu zirela orduko euskararen kontrako lege eta ikuskaritzak saihestuz. Halaber, txalotzekoa da izan zuten ikuspegi pedagogiko aurrerakoia. Sinesten zuten hezkuntza proiektu bat martxan jarri zuten;  hezkuntza ulertzeko modu bat izan zen.

Horretaz gain, hainbat urtez gelakide eta lagun izan nituenen izenak eta irudiak datorzkit burura eta bihotzera. Lau urtekin hasi eta hamalau urte bitartean, hain garrantzitsuak diren haurtzaroko hamar urte haiek nire nortasunean betirako marka sakona utzi zuten. Nire gurasoen oroitzapenek ere hunkitu egiten naute, bide berri hartan gurasoak izan baitziren Ikastolako proiektuan fede osoa jarri zutenak.

Gaur, ia 50 urte igaro ondoren, gure Euskal Herri maitearen historian gogoratua izango den Ikastolen hezkuntza proiektuaren sorrera, nire blogean tartetxo bat eskaintzeko moduko gaia dela uste dut.

Lerro hauek aprobetxatu nahi ditut, Txingudi Ikastolari nire zorionik beroenak helarazteko eta beste 50 urtez euskarazko hezkuntzaren alde lanean jarrai dezan animatzeko.

Azken urte honetan TXINGUDI IKASTOLAko 50.urteurrena ospatu dugu. Ni ere Ikastolako ikaslea izan nintzen, eta, beraz, gertutik jarraitu ditut ospakizunak. Horren harira, nire haurtzaroko hainbat ezagunekin eta lagunekin, urteak igaro ondoren, berriro ere harremanetan jartzeko eta garai hartako bizipenak gogora ekartzeko aukera izan dut.

Goraipatzekoa da hasierako garai haietan, 60. hamarkadan hain zuzen ere, guraso eta irakasleek izan zuten ausardia eta gaitasuna, kontutan izanik legez kanpo aritu zirela orduko euskararen kontrako lege eta ikuskaritzak saihestuz. Halaber, txalotzekoa da izan zuten ikuspegi pedagogiko aurrerakoia. Sinesten zuten hezkuntza proiektu bat martxan jarri zuten;  hezkuntza ulertzeko modu bat izan zen.

Horretaz gain, hainbat urtez gelakide eta lagun izan nituenen izenak eta irudiak datorzkit burura eta bihotzera. Lau urtekin hasi eta hamalau urte bitartean, hain garrantzitsuak diren haurtzaroko hamar urte haiek nire nortasunean betirako marka sakona utzi zuten. Nire gurasoen oroitzapenek ere hunkitu egiten naute, bide berri hartan gurasoak izan baitziren Ikastolako proiektuan fede osoa jarri zutenak.

Gaur, ia 50 urte igaro ondoren, gure Euskal Herri maitearen historian gogoratua izango den Ikastolen hezkuntza proiektuaren sorrera, nire blogean tartetxo bat eskaintzeko moduko gaia dela uste dut.

Lerro hauek aprobetxatu nahi ditut, Txingudi Ikastolari nire zorionik beroenak helarazteko eta beste 50 urtez euskarazko hezkuntzaren alde lanean jarrai dezan animatzeko.